W słoneczny dzień, 10 marca mieszkańcy Babrost na czele z Panem Sołtysem, pomysłodawcą projektu, zawiesili 15 budek lęgowych na terenie leśnictwa Babrosty w Nadleśnictwie Pisz.
Nadzór nad tak ważnym, wiosennym zadaniem sprawował leśniczy Pan Grzegorz Grzegorzewski, który wskazał najdogodniejsze miejsca i kierunek wywieszania “domków”. Miejsca te bowiem nie mogą być przypadkowe. Ale o tym trochę później.
Dzień zaczął się spotkaniem organizacyjnym w Ośrodku Edukacji Leśnej “Pliszka”. Każdy z najmłodszych uczestników wybrał dla siebie po jednej budce lęgowej, która została podpisana imieniem “opiekuna”.
Podczas wiosennych spacerów każdy będzie miał okazję sprawdzić, czy jego budka została zasiedlona i co najważniejsze: przez kogo! Następnie uzbrojeni we wszystko co potrzebne: zapał do pracy, dobry humor i drabinę – ochotnicy spotkali się w terenie z leśnikiem.
Do dyspozycji były trzy typy budek lęgowych: A, A1 i B. Każda z przeznaczeniem dla różnych gatunków dziuplaków. Różnica występuje w wielkości budki i wielkości otworu wlotowego. Typ A przeznaczony jest dla małych dziuplaków, głównie bogatki, ale zamieszkać w niej mogą także : modraszka, sosnówka, czubatka, sikora uboga, mazurek, wróbel, pleszka i kowalik. Typ A1 powstał, aby ułatwić mniejszym sikorom oraz innym małym ptakom gniazdowanie w budkach lęgowych, gdyż przy większym otworze wlotowym (Typ A) są one często wypędzane przez sikorę bogatkę i inne większe ptaki. Budki typu A przeznaczone są dla najmniejszych dziuplaków, zwłaszcza sikory modraszki oraz sosnówki, czubatki, sikory ubogiej, czarnogłówki i muchołówki żałobnej. Największym otworem wlotowym spośród wywieszanych tego dnia, charakteryzowała się budka typu B z przeznaczeniem dla szpaków.
Jak wyglądają wywieszone przez nas budki? Każda z budek skonstruowana została tak, aby łatwo było ją wyczyścić jesienią po sezonie lęgowym. Wiosną, kolejnego roku, ptaki znów będą mogły się w nich zagnieździć. Czyszczenie, zmniejsza rozprzestrzenianie chorób i zachęca ptaki do zasiedlenia.
Aby łatwo było je odnaleźć, budki zostały wywieszone wzdłuż dróg leśnych w widocznym miejscu. Prawidłowo wykonane nie mają patyczka pod otworem wlotowym, gdyż on umożliwia łatwiejsza penetrację przez drapieżniki takie jak: kuny, koty, wiewiórki, dzięcioły czy kruki. Wykonane z materiału naturalnego – suche liściaste drewno, niepokryte żadnym impregnatem są bezpieczne dla środowiska. Wieszając budki lęgowe, ograniczyliśmy narażenie na światło słoneczne. Ważne jest także, aby budka lęgowa nie była wystawiona na działanie silnego wiatru i deszczów. Każda z budek została powieszona na ok. 2,5 m wysokości. Przy pomocy niedużej drabiny, można ją wyczyścić jesienią.
Nie zdemontuje jej także przypadkowy „kolekcjoner”. Sikory są ptakami terytorialnymi. Aby nie dochodziło między nimi do waśni, odległość pomiędzy budkami wynosi ok. 25 – 30 m. Bliskich sąsiadów akceptują natomiast szpaki. Budki typy B można wieszać nawet po dwie na jednym drzewie. Sprzyja to jednak poligamii (jeden samiec zakłada gniazda z dwiema samicami, ale pomaga wychować młode tylko jednej, przez co ta druga może stracić część lęgu), dlatego ograniczyliśmy to ryzyko, także zachowując odległość. Mamy nadzieję, że już niebawem można będzie obserwować z ukrycia pierwszych domowników.
Anna Niebrzydowska Nadleśnictwo Pisz